به گفته محققان، بیمارانی که با عوامل بیولوژیک برای بیماری‌های التهابی با واسطه ایمنی (IMIDs) درمان شده‌اند و در برابر کووید 19 واکسینه نشده‌اند، در مقایسه با گروه کنترل بدون IMID، پاسخ‌های آنتی‌بادی نسبتاً کوتاه‌تری به عفونت داشتند.
به گفته دیوید سیمون، با توجه به مطالعات قبلی که نشان می‌دهد داروهای ضد روماتیسم بیولوژیک سطحی از محافظت در برابر کووید 19 شدید را در بیماران IMID ارائه می‌دهند، مدیریت آنها در طول پاندمی همچنان یک چالش است.
مطالعه در Arthritis & Rheumatology، 2169 بیمار IMID واکسینه نشده را با 1639 فرد کنترل سالم واکسینه نشده که در یک پروژه آینده نگر در حال انجام ثبت نام کرده بودند، مقایسه کرد.
به گفته محققان، در میان بیمارانی که برای عفونت SARS-CoV-2 آزمایش مثبت داشتند، 38.7 درصد در نمونه های خونی که 2 تا 3 ماه بعد گرفته شد، در مقایسه با 16.0 درصد از افراد کنترل آلوده هیچ آنتی بادی علیه ویروس نداشتند.
و آن دسته از بیمارانی که در اولین نمونه آنتی‌بادی‌ها را نشان دادند، تقریباً نیمی از آنها هنگام آزمایش 9 ماه بعد، در مقابل حدود 30 درصد از گروه کنترل، آنتی بادی های خود علیه ویروس را از دست داده بودند. علاوه بر این، سیمون و همکارانش نوشتند، علاوه بر این، هر چهار بیمار که از داروهای بیولوژیک استفاده می‌کردند و در دور اول آزمایش‌ها آنتی‌بادی مثبت بودند، در پیگیری های بعدی منفی بودند.
به گفته نویسندگان، در مجموع، یافته‌ها برای بیماران واکسینه نشده مبتلا به IMID مانند آرتریت روماتوئید و بیماری التهابی روده خوب نبود: پاسخ‌های آنتی‌بادی کاهش‌یافته و گذرا بودند، که چالش‌هایی را در حفظ ایمنی محافظتی در برابر ویروس برای این افراد ارائه می‌کند.
با این حال، این گروه همچنین تعدادی از مطالعات قبلی را برجسته کردند که نشان می‌دهند مهارکننده‌های سیتوکین بیولوژیک، به‌ویژه آنهایی که فاکتور نکروز تومور (TNF) و اعضای خانواده اینترلوکین (IL) را هدف قرار می‌دهند، به نظر می‌رسد که شدت عفونت را در هنگام نفوذ ویروس کاهش می‌دهند. برای مثال، 86 مورد از اوایل پاندمی، نرخ کمتری از بستری شدن در بیمارستان را برای بیماران IMID با استفاده از داروهای بیولوژیک در مقایسه با سایر درمان‌ها نشان داد.
سیمون و همکارانش نوشتند که یک دلیل محتمل برای چنین اثر محافظتی این است که عوامل بیولوژیکی پاسخ التهابی بیش از حد به ویروس را کاهش می دهند که زمینه ساز دیسترس تنفسی در موارد شدید است.
این نتیجه، همراه با نرخ‌های بالاتر از دست دادن آنتی‌بادی در طول پیگیری در بیمارانی که داروهای بیولوژیک دریافت می‌کنند، سایمون و همکارانش را بر آن داشت تا پیشنهاد کنند که این عوامل در واقع، پاسخ‌های ایمنی هومورال را پس از عفونت مهار می‌کنند که می‌تواند افراد را مستعد ابتلا به عفونت مکرر کند. مطالعات دیگر تا به امروز نشان می دهد، حداقل تا حد قابل توجهی از نظر بالینی که این امر با واکسیناسیون رخ نمی دهد.
نویسندگان افزودند که چگونه این با فرضیه قبلی که داروهای بیولوژیک به جلوگیری از علائم شدید کووید کمک می کنند، متعادل می شود.
انتهای پیام/ سه شنبه 9 فروردین 1401
منابع
مطالعه موارد زیر را به شما پیشنهاد می کنیم
کنترل عفونت های محیطی در مراکز بهداشتی درمانی
ژن درمانی برای هموفیلی سطح یک پروتئین لخته کننده حیاتی را افزایش می دهد
کووید 19 می تواند باعث کوچک شدن مغز و از دست دادن حافظه شود
