آلودگی میکروبی مواد ضدعفونی کننده


گندزدا و ضدعفونی‌کننده‌ های آلوده بیش از 50 سال است که عامل ایجاد گاه به گاه عفونت‌های بهداشتی و اپیدمی‌های کاذب بوده‌اند. گزارش‌هایی در مورد توصیف گند زداهای آلوده و محلول‌های ضدعفونی‌کننده که منجر به عفونت‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی می‌شود، به صورت خلاصه اشاره شده است. بررسی گزارش‌های ضدعفونی‌کننده‌های آلوده به میکروارگانیسم‌ها مشاهدات قابل توجهی را نشان داد. شاید مهم‌تر از همه، ضدعفونی‌کننده‌های سطح بالا/ استریل‌کننده ‌های شیمیایی مایع با شیوع بیماری ‌های ناشی از آلودگی های درونی یا بیرونی همراه نبوده‌اند. اعضای جنس سودوموناس (به عنوان مثال، P. aeruginosa) شایع‌ترین سویه های جدا شده از ضدعفونی‌کننده‌های آلوده هستند. توانایی آنها برای زنده ماندن یا رشد در ضد عفونی کننده های آلوده و در حال استفاده بی نظیر است. این مزیت بقای سودوموناس احتمالاً ناشی از تطبیق پذیری غذایی آنهاست، غشای بیرونی منحصر به فرد آنها که مانعی موثر برای عبور میکروب کش ها و/یا سیستم های خروجی می باشد.

اگرچه تا کنون نشان داد نشده است که محلول های غلیظ ضدعفونی کننده در محل تولید آلوده باشند. یک ترکیب فنول رقیق نشده می تواند توسط Pseudomonas sp. در طول استفاده آلوده شود. در بیشتر گزارش‌هایی که بیماری مرتبط با ضدعفونی‌کننده‌های آلوده را گزارش می‌کنند، این محصول برای ضدعفونی کردن تجهیزات مراقبت از بیمار، مانند سیستوسکوپ‌ها، کاتترهای قلبی، و دماسنج‌ها استفاده می‌شود. میکروب کش های مورد استفاده به عنوان ضد عفونی کننده که گزارش آلودگی داشته اند عبارتند از کلرهگزیدین، ترکیبات آمونیوم چهارتایی، فنول ها و روغن کاج.

اقدامات کنترلی زیر باید برای کاهش فراوانی رشد باکتری در ضدعفونی‌کننده‌ها و تهدید عفونت‌های جدی مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی ناشی از استفاده از چنین محصولات آلوده ای انجام شود. اول، برخی از مواد ضدعفونی‌کننده نباید رقیق شوند. آنهایی که رقیق شده اند باید به درستی با توجه به دستورالعمل آماده شوند تا به رقت مصرفی توصیه شده سازنده دست یابند. دوم، متخصصان کنترل عفونت باید از دستورالعمل ها یاد بگیرند که چه فعالیت‌های نامناسبی منجر به آلودگی بیرونی (یعنی در محل استفاده) میکروب‌کش‌ها می‌شود و به کاربران آموزش دهند تا از آلودگی آن جلوگیری کنند. منابع رایج آلودگی بیرونی میکروب‌کش‌ها در موارد بررسی شده، آب برای ایجاد رقت‌های مورد استفاده، ظروف آلوده و آلودگی عمومی مناطق بیمارستانی است که میکروب‌کش‌ها در آنجا تهیه و/یا استفاده می‌شوند. سوم، محلول‌های موجود میکروب‌کش‌ها باید همانطور که روی برچسب محصول ذکر شده است نگهداری شوند. EPA ادعاهای کارآمدی تولیدکنندگان را در برابر میکروارگانیسم ها تأیید می کند. این اقدامات باید این اطمینان را ایجاد کند که محصولاتی که الزامات ثبت EPA را برآورده می کنند، می توانند در صورت استفاده طبق دستورالعمل، به سطح خاصی از فعالیت ضد میکروبی دست یابند.

انتهای پیام/ دوشنبه 8 آذر 1400

منابع

Centers for Disease Control and Prevention (CDC)- Guideline for Disinfection and Sterilization in Healthcare Facilities (2008)

مطالعه موارد زیر را به شما پیشنهاد می کنیم

ضد عفونی در مراکز مراقب بهداشتی سرپایی و مراقبت های خانگی

خنثی سازی ضد عفونی کننده ها

زمان تماس با ضدعفونی کننده های سطوح

نگرانی های سم شناسی، محیط زیست و مشاغل

غیرفعال سازی کلستریدیوم دیفیسیل

×