عفونت کلستریدیوئید دیفیسیل چیست؟
عفونت کلستریدیوئید دیفیسیل (CDI یا C-diff) که به آن عفونت کلستریدیوم دیفیسیل نیز می گویند، عفونت علامت دار است که به دلیل باکتری گرم مثبت دارای اسپور به نام کلستریدیوم دیفیسیل ایجاد می شود. این باکتری باعث ایجاد کولیت، التهاب جدی روده بزرگ شود. عفونت های کلستریدیوم دیفیسیل اغلب پس از مصرف آنتی بیوتیک شروع می شوند. آنتی بیوتیک ها می توانند منجر به تغییرات مخرب میکروبیوتای روده شوند. به طور خاص، آنها جذب اسید چرب با زنجیره کوتاه را کاهش می دهند که منجر به اسهال اسمزی یا آبکی می شود. این عامل ممکن است گاهی تهدید کننده زندگی فرد باشد.
عفونت کلستریدیوئید دیفیسیل توسط اسپورهای باکتریایی موجود در مدفوع منتشر می شود. با گسترش بیشتر از طریق دست کارکنان مراکز مراقبت های بهداشتی ، ممکن است سطوح یا وسایل مختلف پزشکی با اسپور آلوده شود. عوامل خطرساز عفونت شامل استفاده از آنتی بیوتیک یا مهار کننده پمپ پروتون، بستری شدن در بیمارستان، سایر مشکلات سلامتی و سن بالاتر باشد. تشخیص با کشت مدفوع یا آزمایش DNA یا سموم باکتری است.
این عفونت ها بیشتر در موارد زیر اتفاق می افتد:
- افراد 65 سال به بالا که آنتی بیوتیک مصرف می کنند و تحت مراقبت های پزشکی قرار می گیرند.
- افرادی که مدت طولانی در بیمارستان ها و خانه های سالمندان اقامت دارند.
- افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف یا عفونت قبلی با C. diff هستند.
- علائم ممکن است در طی چند روز یا چند هفته پس از شروع مصرف آنتی بیوتیک شروع شود.
علائم شامل:
- اسهال: مدفوع شل و آبکی (مدفوع) به مدت چند روز
- تب
- حساسیت معده
- از دست دادن اشتها
- حالت تهوع
C. diff می تواند به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
غیرفعال سازی کلستریدیوم دیفیسیل
منابع آلوده کننده در مراکز مراقبت های بهداشتی مشخص نشده است. محیط و وسایلی که با دست پرسنل مراقبت های بهداشتی در تماس هستند از منابع احتمالی عفونت در نظر گرفته شده اند. اتاق های موکت شده که یک بیمار با دیفیسیل دارند بیشتر از اتاقهای غیر موکت شده با C. diff آلوده بودند.
از آنجا که C. diff تولید اسپور می کند، هنگامی که در معرض مواد پاک کننده غیر کلر دار قرار داشته باشد می تواند مقاوم باشد و اسپور نسبت به سلول های رویشی نسبت به مواد ضد عفونی کننده سطحی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند، مقاومت بیشتری دارد. برخی از محققان استفاده از محلول های رقیق هیپوکلریت (1600 ppm کلر موجود) را برای ضد عفونی معمول محیط اطراف توصیه می کنند. اتاق های بیماران مبتلا به اسهال یا کولیت مرتبط با C. diff یا در واحدهایی که میزان بالای این باکتری را دارند، برای کاهش آلودگی بهتر است از غلظت های بالاتر ضد عفونی کننده های کلر دار استفاده کنند.
نمونه مدفوع از بیماران دارای علائم کولیت ناشی از C. diff حاوی اسپورهای ارگانیسم است، که با تیمار اتانول نمونه های مدفوع برای جداسازی بهتر C. diff از رشد بیش از حد سایر باکتری های فلور جلوگیری می شود.
از آنجایی که هیچ کالای ثبت شده در EPA وجود ندارد که مخصوص غیرفعال کردن اسپورهای C. diff باشد، استفاده از هیپوکلریت رقیق شده باید در واحدهایی با نرخ بالای C. diff در نظر گرفته شود. ضد عفونی کننده هیپوکلریت (5000 ppm کلر) می تواند 106 اسپور دیفیسیل را در کمتر از 10 دقیقه غیرفعال کند. با این حال، مطالعات نشان داده است که بیماران بدون علامت منبع مهم و خطرناکی را در مراکز بهداشت و درمان تشکیل می دهند و انتقال فرد به فرد دیگر اصلی ترین وسیله انتقال بین بیماران است. بنابراین، استفاده ترکیبی از شستشوی دست، اقدامات احتیاطی، تمیز کردن محیطی دقیق با یک ضد عفونی کننده ثبت شده در EPA (به عنوان مثال، شوینده میکروب کش) باید به طور موثر از انتشار ارگانیسم جلوگیری کند.
وسایل پزشکی آلوده مانند کولونوسکوپ ها و دماسنج ها می توانند وسیله انتقال اسپورهای C. diff باشند. به همین دلیل، محققان مواد ضدعفونی کننده و زمان های مواجهه را که معمولاً استفاده می شود بررسی کرده اند تا ارزیابی کنند آیا روش های فعلی می تواند بیماران را در معرض خطر قرار دهد یا نه. داده ها نشان می دهد که 2٪ گلوتارآلدئید و اسید پراستیک با استفاده از زمان قرار گرفتن در معرض ضد عفونی کننده به مدت 5-20 دقیقه، به طور قابل اعتماد اسپورهای C. diff را از بین می برند. ارتو-فتالالدهید و اسید پراستیک کمتر از 0.2% همچنین می توانند کمتر از 104 اسپور C. diff در 10-12 دقیقه در دمای 20 درجه سانتی گراد غیرفعال کنند. سدیم دی کلروآیزوسیانورات در رنج 0.7 تا 1.5 با غلظت 1000 ppm کلر موجود، سبب کاهش log10 پایین تر اسپور در 10 دقیقه را نسبت به پر استیک اسید 0.26 به دست می آورد.
انتهای پیام/ 1 مرداد 1400
منابع
Centers for Disease Control and Prevention (CDC)
مطالعه موارد زیر را به شما پیشنهاد می کنیم
