هیچ شواهد اپیدمیولوژیکی نشان نمی‌دهد که بیشتر پسماندهای جامد یا مایع بیمارستان‌ها، مراکز بهداشتی و درمانی یا آزمایشگاه‌های بالینی/تحقیقاتی نسبت به زباله‌های مسکونی مسری‌تر هستند. چندین مطالعه بار میکروبی و تنوع میکروارگانیسم‌ها را در زباله‌های مسکونی و زباله‌های به‌دست‌آمده از انواع محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی مقایسه کرده‌اند.
اگرچه پسماند های بیمارستانی دارای تعداد بیشتری از گونه های مختلف باکتریایی در مقایسه با زباله های مسکونی بودند، زباله های منازل به شدت آلوده بودند. علاوه بر این، هیچ شواهد اپیدمیولوژیکی نشان نمی‌دهد که شیوه‌های سنتی دفع زباله در مراکز مراقبت‌های بهداشتی (که به موجب آن زباله‌های بالینی و میکروبیولوژیکی قبل از خروج از مرکز در محل ضدعفونی می‌شوند) باعث ایجاد بیماری در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی یا جامعه عمومی شده است. با این حال، این بیانیه صدمات ناشی از وسایل تیز و آسیب زننده در طول یا بلافاصله پس از ارائه مراقبت از بیمار قبل از “دور انداختن” را مستثنی می کند. بنابراین، شناسایی ضایعاتی که دفع آن ها اقدامات احتیاطی نشان داده است، عمدتاً یک موضوع مورد بحث در مورد خطر نسبی انتقال بیماری است، زیرا هیچ استاندارد معقولی برای استناد به این تصمیمات ایجاد نشده است. با این حال، ملاحظات بصری و احساسی (که در سال های اولیه همه گیری HIV سرچشمه می گیرد) در توسعه سیاست های درمان و دفع، به ویژه برای ضایعات آسیب شناسی و آناتومی و مواد تیز نقش داشته است. نگرانی های عمومی منجر به انتشار قوانین و مقررات فدرال، ایالتی و محلی در مورد مدیریت و دفع زباله های پزشکی شده است.
دسته بندی پسماندهای پزشکی
تعریف دقیق ضایعات پزشکی بر اساس کمیت و نوع عوامل اتیولوژیک موجود عملاً غیرممکن است. عملی ترین رویکرد برای مدیریت پسماندهای پزشکی، شناسایی زباله هایی است که نشان دهنده خطر بالقوه کافی برای ایجاد عفونت در حین جابجایی و دفع هستند و برخی اقدامات احتیاطی برای آنها احتمالاً محتاطانه است. ضایعات پزشکی مراکز بهداشتی و درمانی که برای اقدامات احتیاطی در دست زدن و دفع هدف قرار می‌گیرند شامل زباله‌های آزمایشگاهی میکروبیولوژی (مانند کشت‌های میکروبیولوژیک و ذخایر میکروارگانیسم‌ها)، زباله‌های پاتولوژی و آناتومی، نمونه‌های خون از کلینیک‌ها و آزمایشگاه‌ها، فرآورده‌های خونی، و سایر نمونه‌های مایع بدن می‌شوند. علاوه بر این، خطر آسیب یا عفونت ناشی از برخی وسایل تیز (مانند سوزن ها و تیغه های چاقوی جراحی) آلوده به خون نیز باید در نظر گرفته شود. اگرچه هر موردی که با خون یا ترشحات تماس داشته باشد ممکن است بالقوه عفونی باشد، اما در نظر گرفتن همه این مواد زائد به عنوان عفونی نه عملی است و نه ضروری.
دستورالعمل‌ها و مقررات فدرال، ایالتی و محلی، دسته‌هایی از زباله‌های پزشکی را که مشمول مقررات هستند مشخص می‌کنند و الزامات مربوط به تصفیه و دفع را مشخص می‌کنند. طبقه بندی این پسماندها اصطلاح «ضایعات پزشکی تنظیم شده » را ایجاد کرده است. این اصطلاح بر نقش مقررات در تعریف مواد واقعی و به عنوان جایگزینی برای “ضایعات عفونی” با توجه به فقدان شواهدی مبنی بر عفونی بودن این نوع زباله ها تاکید می کند. مقررات ایالتی همچنین میزان آلودگی (به عنوان مثال، گاز استریل آغشته به خون) اقلام دور ریخته شده را به عنوان زباله های پزشکی تنظیم شده تعریف می کند، مورد توجه قرار می دهد. کتابچه راهنمای EPA برای مدیریت پسماندهای عفونی انواع خاصی از زباله‌های تولید شده در مراکز بهداشتی و درمانی را با آزمایشگاه‌های تحقیقاتی شناسایی و دسته‌بندی می‌کند که به اقدامات احتیاطی نیز نیاز دارند.
انتهای پیام
جمعه 22 اردیبهشت 1402
منابع
مطالعه موارد زیر را به شما پیشنهاد می کنیم
حیوانات در مراکز بهداشتی درمانی
لباسشویی در مراکز بهداشتی و درمانی
نمونه برداری بیولوژیکی از محیط
