اگرچه سطوح آلوده میکروبیولوژیکی می توانند به عنوان منبع پاتوژن های بالقوه عمل کنند، این سطوح معمولاً مستقیماً با انتقال عفونت به کارکنان یا بیماران مرتبط نیستند. انتقال میکروارگانیسمها از سطوح محیطی به بیماران عمدتاً از طریق تماس دست با سطح انجام میشود. اگرچه رعایت بهداشت دست برای به حداقل رساندن تأثیر این انتقال مهم است، تمیز کردن و ضدعفونی کردن سطوح محیطی در کاهش سهم بالقوه آنها در بروز عفونت های مرتبط با مراقبت های بهداشتی الزامی است.
اصول تمیز کردن و ضد عفونی کردن سطوح محیطی، استفاده مورد نظر از سطح یا مورد را در مراقبت از بیمار در نظر می گیرد. CDC طبقه بندی Spaulding را برای ابزارهای پزشکی و جراحی ارائه می کند، که بر اساس پتانسیل ابزار برای انتقال عفونت در صورتی که ابزار قبل از استفاده از نظر میکروبیولوژیکی آلوده شده باشد، سه دسته بندی را مشخص می کند. در سال 1991، CDC یک دسته اضافی به نام سطوح محیطی را به طبقهبندی اولیه Spaulding اضافه کرد تا سطوحی را نشان دهد که معمولاً در طول مراقبت با بیماران در تماس مستقیم نیستند. سطوح محیطی کمترین خطر انتقال بیماری را دارند و میتوان با روشهای سختتر نسبت به مواردی که در ابزار و دستگاههای پزشکی استفاده میشود، بهطور ایمن آنها را ضدعفونی کرد. سطوح محیطی را میتوان به سطوح تجهیزات پزشکی (مانند دستگیرهها یا دستگیرههای دستگاههای همودیالیز، دستگاههای اشعه ایکس، چرخ دستیهای ابزار و یونیتهای دندانپزشکی) و سطوح ساختمان (مانند کف، دیوارها و میزها) تقسیم کرد.
عوامل زیر بر انتخاب روش ضدعفونی سطوح محیطی تأثیر می گذارد:
- ماهیت موردی که باید ضد عفونی شود،
- تعداد میکروارگانیسم های موجود،
- مقاومت ذاتی آن میکروارگانیسم ها در برابر اثرات غیرفعال کننده میکروب کش،
- مقدار مواد آلی موجود،
- نوع و غلظت میکروب کش مورد استفاده،
- مدت و دمای تماس با میکروب کش و
- در صورت استفاده از یک محصول اختصاصی و دستورالعمل های خاص برای استفاده.
تمیز کردن اولین مرحله ضروری هر فرآیند استریل کردن یا ضد عفونی است. تمیز کردن نوعی آلودگی زدایی است که با حذف مواد آلی، نمکها و آلودگی های قابل مشاهده که همگی در غیرفعالسازی میکروبی اختلال ایجاد میکنند، سطح محیط را برای کار یا استفاده ایمن میکند. آب تعداد زیادی میکروارگانیسم را از سطوح حذف می کند. اگر سطح قبل از شروع مراحل استریل تمیز نشود، موفقیت فرآیند استریل کردن یا ضد عفونی به خطر می افتد.
اسپولدینگ سه سطح ضدعفونی را برای درمان دستگاه ها و سطوحی که برای استفاده ایمن نیازی به استریل ندارند، پیشنهاد کرد. این سطوح ضد عفونی «سطح بالا»، «سطح متوسط» و «سطح پایین» هستند.
اساس این سطوح این است که میکروارگانیسم ها را معمولاً می توان بر اساس مقاومت ذاتی آنها در برابر طیفی از عوامل میکروب کش فیزیکی یا شیمیایی گروه بندی کرد (جدول 1). این اطلاعات، همراه با طبقهبندی ابزار/سطح، سطح مناسب ضدعفونی را برای ابزار یا سطح تعیین میکند.
جدول 1. سطوح ضد عفونی بر اساس نوع میکروارگانیسم
انتهای پیام/ سه شنبه 31 فروردین 1401
منابع
Centers for Disease Control and Prevention (CDC)
مطالعه موارد زیر را به شما پیشنهاد می کنیم
سیستم های گرمایش، تهویه مطبوع و چرخش هوا در مراکز بهداشتی درمانی
راه های انتقال بیماری های منتقل شونده از طریق هوا
